از مشخصات پسرای دهه هفتادی

صداهاشون تو دماغیه و قیافه اشون هنوز تلمیح داره به وقتی دو ساله بودن. 

دوستاشون اکثرا عتیقه ان و جاشون تو موزه است.

از مشخصات پسرای دهه هفتادی

تو سفر با اینکه فقط نیاز به کلید ماشین دارن، یه جاکلیدی با خودشون راه می برن که توش می تونی کلیدای اتاق خوابشون، همه ی انباریای خونه،حیاط و بالکن و قفل دوچرخه و ... پیدا کنی. بعد جالب ابنجاست اینا رو همه جا توی جیبشون با خودشون حمل می کنن که نکنه یه موقع تو سفر نیازشون بشه.

از مشخصات پسرای دهه هفتادی

یه شالگردن و پالتوی بلند دارن که وقتی می پوشنشون قدشون دراز تر به نظر میاد و اجساس می کنی داری با تیر برق تو خیابون راه میری.

پیرهنای مضحکو با شلوارای قرن هجر میپوشن و احساس مدل بودن بهشون دست میده.

از مشخصات پسرای دهه هفتادی

با صدای ضایعشون میرن تو حموم و گلاب به روتون اتاق فکر ، 

 آهنگای اینا و الکساندرا استن می خونن و احساس می کنن دیگه خدای 

 صدای خوشن؛ ولی خدا نکنه تو یه آهنگ از یه خواننده ای که اونا گوش  

نمیدن آهنگاشو رو گوش بدی .همچین بابت گوش دادن آهنگای خواننده ی 

 بدصدایی مثل اون مسخره ات می کنن که نگو. هرچندم که اون آهنگ رو 

 پریروز از خودشون گرفته باشی و باز فردا بیان سراغ آهنگای طرفو ازت 

 بگیرن و اسم طرف سمیر و امیر تتلو و اردلان طعمه باشه.  

یعنی جز خودشون صدای کس دیگه ای رو قبول ندارن.

از مشخصات پسرای دهه هفتادی

پرحرف و زبون درازن ولی وقتی کارشون بهت گیر می کنه میشن یه 

 گربه  ی مظلوم بی نوای مادر مرده ی بی چاره که شکمش به کمرش 

 چسبیده. 

یه کلاه شاپو دارن که وقتی می ذارن رو سرشون مامان بزرگشونم 

 نمی شناسدشون.