ما باید

ما باید 

     باید گفت...باید اثبات کرد که "هستند آدم هایی که" برای آدم هایی که می خواهند باشند...

    باید گفت: هستند هنوز هم آدمهایی که در وجودشان انسانیت باشد.....باید اثبات کرد این را باید امروز که نشد فردا گفت به فرزندانی که در حصرت این آدمهایند

   و باید گفت: هنوز هم هستند آدمهایی که در نقاب آدم گرگی درنده بیش نیستند....آن هم همین امروز به نسل آینده ای که در حصرت انسانیتند اما سعادت می جویند

        باید حقیقت را گفت...آری نقاب مخفی سازی تا ابد بر چهره ی هولناک و زیبای حقیقت سایه نمی اندازد

      باید گفت:هنوز هم در این دنیا که از آن بیش از سیاهی نمی دانم....هستند کسانی که آدم یا همان انسان شاید دیده نشوند ولی لحظه لحظه مصاحبت با آن ها......آدمی را....انسانی را نمایان می سازد...که شاید نظیرش در داستان های افسانه ای باشد

       و همیشه باید گفت که چهره ....که ظاهر....که نقاب خوش خط خال صورت....که گاه هم زشت است...ملاک نیست ... ملاک ...ازرش...وسیله ی سنجش آدمی....احساس است ....روح سپید آدمیست....که در پی ظاهری عجیب و متفاوت پنهان شده  و شایدهم پناه گرفته از ترس آسیب دیدن...باید یادآوری کرد که کم انسان هایی هستند با چهره های راستگو

      باید همیشه در پی حقیقت بود...حقیقتی که گاه خودمان خودمان را از دانستنش محروم می کنیم....گاه خودمان باخودمان رو راست نیستیم...گاه ما هم در پی گذاشتن کلاهی گشاد روی سرمان هستیم.....گاه ما ازحقیقت می ترسیم

    از رویارویی با چیزی که سعادت و خوشبختی ما را می خواهد....می ترسیم

     آری گاه باید اعتراف کنیم که ضعیفیم...ناتوانیم....آری ترسو وبزدلیم

     غیراز اینست؟؟؟....ما باید گاه کارهایی بکنیم برخلاف غریضه....برخلاف خواسته مان....

ما باید ایثار گر باشیم