شعر طنز

گوش بدهید نظر بدهید اما مرا فحش ندهید خخخ نه هههههههه

عزیمت به رفتن به تهران نمودم دمی

بسی روزگار به کامم نچرخید و رید 

مرا میگویی که سرگردان و حیران 

در این دود مشکین رنگ تهران

نظاره گر جنبش مردمم

چه گویم از این درد بی درمان

از این انسان های  بی خانمان

از آن جوانک تنبان به پایین 

یا آن دخترک ساپورت به پا کن

از آن گشت ارشاد اسکل  

که با یک سرویس ون

میکند جوانان را در قفس

که میخواند هر دم در گوششان

مکن ای جوان این چنین کارها

منم چون بدبدم اوضاع تهران چنین

از آن وضع نا هنجار بگریختم با چارپای خویش