تراژدی شاعر و اتوبوس!

«در سه پرده»

(1)

من اینجا شعر می گویم

تو آنجا شعر می گویی

خلایق شعر می گویند و ما هم شعر می گوییم و

بعضی معر می گویند و می خوانند

عجب رویی!

مرا از روح شبنم تاب آهو رنگ سیمابی ملالی نیست

من از اعماق گردآلود دودآلود می آیم!

رییس محترم،

زفردا، اگر اتول یاری کند من زود می آیم!

شعر بی غم

دلمان خواست که شعری بنویسیم به پهنای وجود

فارغ ازدرد وغم و بدبختی

فارغ ازهرسختی

خواستیم تا که قلم برداریم و نویسیم آن را

فارغ ازاین دنیا

لیک افتاد قلم

خم شدیم تا که قلم برداریم

خودمان افتادیم

پایمان سخت شکست

خوب شد فهمیدیم

شعر بی غم هیچ است....شاعربی غم سنگ....